Melodi, melodim. Seninki, onunki, benimki. Bak düşün şimdi. Bir olay olur, etrafını dinlersin, aynı mı melodiler? Zevk verir mi onları duymak, beklersin. Ama bir olay vardır. O olmuştur. Bilmediğin melodiler, bilip sana uymayan, saçma gelen melodiler. Bazen de seninkiler. Bir bakmışsın hepsi aynı kulağa gidiyor, şaşarsın. Olmaz, hani olamazdı dersin. Olmuş olaydır onları birleştiren. Sonra biri gelir. Sizi de bozar, melodilerinizi de. Farklısınız der, birbirinize düşürür. Ama bil şunu, onun gibilerin melodisi yoktur. Bilmez melodi nedir. Çünkü kalptir melodiyi oluşturan. Onu yaşatan, var eden. Yoksa kalbi demek, ne yazık…

G. GÜVEN/11-B