Herkesin bildiği üzere geçen bir buçuk yıl okulda eğitim yerine evde eğitime geçtik. Bu durum herkes için zor olsa da pozitif ve negatif etkilerinin olduğunu aşikar. Hayatımız monoton hale geldi ve bazı şeylerden mahrum kaldık. Evden çıkamadık, arkadaşlarımızla görüşemedik, tatile gidemedik ve hatta psikolojimiz de bozuldu. Peki bu evde kapanma sürecinde hiç pozitif olay yaşamadık mı?

Bu süreç hepimiz için çok zor oldu fakat pozitif olaylar da yaşadık ve geliştik. Mesela benim en çok zorlandığım olay arkadaşlık oldu. Evden çıkmadığımız için arkadaşlık ve sosyallik çok yüzeysel kaldı. Görüntülü konuşmak her ne kadar bir çözüm olsa da tam olarak, yüz yüzeye göre, aynı hissiyatı vermedi. Sosyallik olmayınca kendimi daha depresif hissetmeye başladım. Bunun yanı sıra okul ve çalışma düzenim de çok değişti. Aslında okuldaki aktifliği, ortamı özlediğimi hissettim. Yüz yüze eğitimin daha verimli olduğumu gördüm. Fakat evde de çalışmaya özen gösterdim. Durumlar böyle, ben bunu yapamıyorum diye pes etmek yerine daha çok üstüne gittim. Eskiden tam olarak bir çalışma düzenim yoktu ve nasıl çalışmam gerektiğini tam anlamıyla bilmiyordum. Bu süreçte bunu öğrendim, kendimi geliştirdim ve bir alışkanlık kazandım. Kendime vakit de ayırdım. Kitap okudum, resim çizdim, dans ettim hatta spor salonlarına gidemiyoruz diye evde bir ortam yaratıp orda spor yaptım. Fakat kendimi her ne kadar geliştirsem de negatif etkileri de çok oldu. Her gün aynı gibi gelmeye başladı. Hep ev ve hep ev… Eskiden zamanımı çok iyi programıyla biliyorken, okula dönünce biraz bocaladım gibi oldu çünkü bir buçuk senedir evden başka bir yere çok gitmiyorduk ve evde de bolca zamanımız oluyordu.

Özetlemek gerekirse bu kapanma süreci hem beni çok geliştirdi hem de benim çok kötü etkiledi. Okula dönmenin bana çok iyi geldiğini düşünüyorum. Çok zor bir zaman geçirdik ve belki on yılda öğrenebileceğimiz şeyleri bir yılda öğrendik. Sosyalliğin, doğanın, kendi akıl sağlığımızın, dışarı çıkmanın ve eğlenmenin çok önemli olduğu…

10- D SINIFI /   A.TOSYALI