Her sene yeni bir yabancıymış gibi geliyorum buraya. Sanki havasını, suyunu kokusunu
bilmiyormuşçasına. Zaman mı uzaklaştırıyor bizi, arkadaşım!
Eh arkadaşım, her günümüz böyle geçmiyor mu? Her güne yabancı uyanmıyor muyuz?
Önce kalkıyoruz sabahında, bir tanışma faslı başlıyor. Seninle gelen kuşları, güneşi,
rüzgarı selamlıyoruz önce. Dünkü kuş bugünkü kuş mu, kim bilir?

Güneşi izliyoruz, doyamıyoruz.  Ama biliyoruz, her güzel şeyin bir sonu var. Yürüyoruz. Nereye bilinmez, sen göstereceksin ya! İnsanlara bakıyoruz, binbir çeşit. Hepsinde farklı sen ama hepimizde aynı sen.  Yoruluyoruz, susuyoruz. Senin göl kenarın.. Tam uzanıyoruz suya, ben, biz, sen. “Ne zaman biz olduk senle ben?” İşimiz varmış, öğretiyorsun sen.

Geziyoruz, nereyi bilmeden, sabah getirdiğin rüzgarla.Sonra dönüyoruz, evimize. Öyle deniyormuş senin oraklarda. Başladığımız yere dönüyoruz. Bitiyorsun, bitiyor musun? Yok hayır hayır, ben gidiyorum, belki de yeni bir sen’e. Yeniden yabancı olmaya, yabancı kalkmaya, yabancı yatmaya.

Peki ne zaman tanışacağız seninle?

G. GÜVEN /  11-B SINIFI